به‌ چاو داگرتنیان جار جار دڵم خۆشه‌ که‌ ده‌مبینن

گه‌لێک جاران ده‌ڵێم زیز بوون،،ئه‌ونده‌ دوور له‌ من دیارن

گه‌ڵێک جاران نه‌سیمێک دێ و ،چڵه‌ ڕیحانه‌کان ده‌بزوون

له‌سه‌ر ڕوخساری وه‌ک مانگت،،ده‌نیشن خێڵی تاتارن

هه‌ناسه‌ت بۆنی گوڵزاری به‌هاری کورده‌واری بوو

له‌سه‌ر لێوت چ ڕه‌نگێکه‌؟ گوڵه‌ ؟،یا خوێنی دڵدارن؟

له‌ ده‌شتی گه‌رمی سینه‌ت دا به‌فر ناچێته‌وه‌ سه‌یره‌

که‌چی خاڵ خاڵی تێکه‌وتۆ،که‌ نوقته‌ی عه‌تفی ئه‌شعارن

به‌ شانت دا،له‌ شانه‌ت دا،،به‌ شێ،،شێواوی ئه‌گریجه‌ت

شه‌وانه‌ شێعری شاعیر ،،شاهیدی شێوانی شه‌وگارن

وه‌ره‌ ئه‌ی باڵی ئیلهام و غه‌زه‌ل،بفڕه‌ به‌ره‌و ئێره‌

له‌ باغی شێعری خاڵه‌ی دا هه‌زاران پیت ئه‌ویندارن

خاڵه‌ قازی

درباره وبلاگ

بعضی از آدم ها انقدر نگاهشان چشم هایشان دست هایشان مهربان است ..كه دلت میخواهد... یكبار در حقشان بدی كنی و نامهربانی و ببینی نگاهشان،چشم هایشان،دست هایشان وقتی نامهربان میشود چگونه است در نهایت حیرت تو میبنی مهربان تر میشوند انگار بدیت را با خوبی نامهربانی ات را با مهربانی پاسخ میدهند چقدر دلم تنگ است برای دیدن چنین ادم مهربانی.